Reading time:
Χαίρε και πίει ευ ...και σιώπα
Εις υγεία,
ευχές από καρδιάς, και ας είν’ σακατεμένη- η καρδιά - όχι οι ευχές,
ποτήρι μισογεμάτο- χρυσοκίτρινο φάρμακο πλανεμένης λήθης-
δεξιά και αριστερά άδεια σκαμπό - πιο γεμάτα και από πυκνογραμμένο βιβλίο,
μοναξιές, έρωτες, χωρισμοί, χαρές, λύπες, εξομολογήσεις- ένα σκαμπό και ένα ποτήρι-
αλλά και σιωπές, εκκωφαντικές και βάναυσες σιωπές.
Μάτια και ψυχές ερμητικά κλειστά, απέθαντοι θάνατοι.
Ζωές ζεμένες σε ένα φαύλο κύκλο μπασταρδεμένης μέθης
και μαστουρωμένης νηφαλιότητας, αιχμάλωτα σε ερήμους ηθικής
ασελγούν στην λογική και καταπνίγουν τα ένστικτα
αναζητώντας τα άλλα, τα εκείνα που δεν, και τα αυτά που ίσως.
Κλεπταποδόχοι ονείρων, σκαπανείς ενός νοθευμένου αύριο.
Τσιγάρα μοναχικά σε ομαδικής χρήσης τασάκια
σιγοκαίνε την αρρώστια τους περιμένοντας τον επόμενο σύντροφο,
την επόμενη σύμβαση στάχτης και κοκτέιλ αλκοόλ μα και χαπιών
-μια ακόμα δολοφονία του τώρα, ένα ακόμα ανάθεμα του τότε-
μια καινούργια αναβολή του αύριο.
Σάρκες βουβές, σκέψεις ένοχες άνευ δίκης.
Άνθρωποι με ζωές ντοτ κομ, αιχμάλωτοι σε κυλιόμενες οθόνες,
διαγωνίζονται στη "χαρά",στη "σοφία", στον "αλτρουϊσμό", στη "διασκέδαση", στην «ομορφιά»,
κλεισμένοι σε λαμπερούς παράδεισους (στους οποίους απλά ξέχασε ο διάβολος να σβήσει το φως)
μιλώντας πια μουγκά, έχοντας εξορίσει τις λέξεις στην βολή της Αμάλθειας,
και αποξενώνοντας την μιλιά απ’ το μίλα.
Ευτυχώς τελικά που υπάρχουν τα σκαμπό και το αλκοόλ, να αποξενωνόμαστε……παρέα.