Reading time:
Η τόλμη της δειλίας
(ιδιόγραφο)
Ξέρεις Μανώλη, κάποτε κυκλοφορούσα με ένα δεφτέρι και ένα στυλό. Όπου καθόμουνα, το άνοιγα και έγραφα, άλλοτε από ανάγκη, άλλοτε από αμηχανία, άλλοτε από έπαρση και άλλοτε χωρίς κανένα λόγο. Έγραφα. Είχα ξεκινήσει με κάτι, σαν κάτι που έμοιαζε με κάτι, που ίσως μπορούσε να μοιάζει με κάτι σαν ποίηση.
